Dolina rzeki Alazani: gruzińska stolica wina

Dziedzictwo kulturowe Gruzji

Początki kultury winiarskiej w Gruzji sięgają czasów starożytności. Archeologiczne odkrycia wieku pestek winogron vitis vinifera sativa w regionie winiarskim, określa się na 7-6 tysięcy lat p.n.e. Najstarsze znalezione gliniane amfory (tzw. KWEWRI) do wyrobu i przechowywania wina liczą sobie 3-4 tysiące lat. Dodatkowo, większość etymologów uważa, że słowo „wino” pochodzi od starożytnego gruzińskiego słowa „gvino”. Dzięki wielowiekowej uprawie winorośli naród gruziński potrafił do dziś zachować prawie 500 autentycznych jej odmian, spośród których 38 jest wykorzystywane do . W 2013 roku tradycyjna gruzińska metoda wytwarzania wina została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Starożytna metoda produkcji

Gruzińskie wina są czyste, bogate w witaminy, organiczne i zupełnie naturalne. Dlaczego? Od starożytności zachowała się ta sama metoda produkcji trunku, inna niż w krajach europejskich. Zgniecione winogrona wraz z szypułkami wkłada się do dużych glinianych naczyń zwanych kwewri, które potrafią pomieścić nawet ponad 4 tysiące litrów. Zakopuje się je w ziemi aż po szyjkę w specjalnych piwnicach zwanych marani. Następnie szczelnie przykrywa się zawoskowanym kamieniem lub szkłem. Jednym z rodzajów win, produkowanych zgodnie ze starogruzińską techniką są wina Marani Satrapezo, dzielące się na 6 rodzajów: 10 kvevri, Mtsvane, Gviani, Icewine Rkatsiteli, Saperavi oraz Icewine Cabernet.